ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ
Με τον όρο Θεραπευτική Ορθοφωνία περιγράφουμε την εκπαιδευτική διαδικασία κατά την οποία
καλλιεργούμε τη σωστή άρθρωση και την εκφορά του λόγου,
εκπαιδευόμαστε στους γραμματικούς κανόνες προφοράς της ελληνικής γλώσσας
και διορθώνουμε/ βελτιώνουμε, κατά το δυνατόν, πιθανές κακές φωνητικές
συνήθειες. Οι συνηθέστερες από αυτές, που υιοθετούνται ήδη από πολύ μικρή ηλικία, είναι οι εξής: 1)
Ταχυλογία: γρήγορη, βιαστική ομιλία, «τρώγονται» ολόκληρες συλλαβές από τις λέξεις, 2) Ρηχή/ βιαστική
αναπνοή: Διακοπή της φράσης στη μέση για αναπνοή. Η πρόταση κόβεται στη μέση πριν ολοκληρωθεί νοηματικά
και στον ακροατή μεταφέρεται μια αίσθηση άγχους και δυσφορία, 3) Ψευδισμός (ελαττωματική προφορά του –
σ)/ Ρωτακισμός (ελαττωματική προφορά του –ρ )/ Ρινολαλιά (ρινική εκφορά των φθόγγων), 4) Βραχνάδα/
πονόλαιμος χωρίς παθολογική αιτία, συχνή βραχνάδα – χωρίς παθολογική αιτία π.χ. φαρυγγίτιδα ή λαρυγγίτιδα,
λόγω κακής χρήσης της φωνής. Η πλειονότητα των προβλημάτων αυτών έχει συνήθως ψυχογενείς και όχι
μορφολογικές/ παθολογικές αιτίες. Οι φωνητικές χορδές είναι το κατ’ εξοχήν όργανο που επηρεάζεται άμεσα από
το στρες, τη θλίψη ή το σοκ. Το βρέφος γεννιέται με το δώρο της διαφραγματικής αναπνοής (τα μωρά μπορούν
να κλαίνε δυνατά επί ώρες χωρίς να βραχνιάζουν ή να τραυματίζουν τις φωνητικές τους χορδές) μεγαλώνοντας
ωστόσο «ξεχνά» να αναπνέει σωστά. Επίσης μια σειρά κοινωνικά επιβεβλημένων συνηθειών και προτύπων
μπορεί να οδηγήσει σε κακή χρήση και κακοποίηση των φωνητικών χορδών.
